Wat kan je leren van een 14-jarige?  (Opnieuw) te leven?

Het dagboek van Lucy Harte komt terecht bij Maggie, die vele jaren voordien het hart van Lucy kreeg ingeplant.  Maggie is op dat moment wat op de dool na een mislukte relatie.  Lucy’s schriftje vol hoop en dromen zet haar weer met de voeten op de grond en ze besluit de wensen die Lucy voor haar eigen toekomst had, in vervulling te brengen.

Aanvankelijk kwam Maggie me over als een wat naïeve kruising tussen Rebecca Bloomwood (Shopaholic-serie) en Andrea Sachs (De duivel draagt Prada), maar gaandeweg ga je haar meer appreciëren en lees je graag door.  Dit is het menselijke, zij het erg geromantiseerde, verhaal achter orgaandonatie (medische achtergrond krijg je niet, wat het in mijn ogen net iets minder geloofwaardig maakt).  Prima vakantielectuur, maar ze zet je ook wel aan het denken hoeveel mensen je ooit nog een toekomst zou kunnen schenken…